Samenvatting

Van de diersoorten die aangetast zijn door osteochondrosis dissecans, zijn vooral paarden getroffen, met ongeveer een derde van de sportpaarden. Om de prevalentie van deze aandoening in de Waalse sportpaardenpopulatie te beperken, werden drie belangrijke gebieden onderzocht in de studies die in dit proefschrift worden gepresenteerd: de evolutie van de prevalentie van osteochondrosis dissecans, het evolutievenster van de laesies en de identificatie van fenotypische kenmerken die gecorreleerd zijn met de aanwezigheid van osteochondrale fragmenten.

Deze gebieden werden onderzocht op basis van gegevens die sinds 2006 verzameld werden bij meer dan 1000 Waalse sportveulens. De verzamelde informatie omvatte gestandaardiseerde radiografische onderzoeken, een medische voorgeschiedenis en een beoordeling van de fokkerijomstandigheden.

Studies uitgevoerd in het kader van dit proefschrift hebben aangetoond dat het optreden en de evolutie van laesies in de verschillende gewrichten zich uitstrekt tot na de leeftijd van 12 maanden bij sportpaarden. Bovendien, ondanks de selectie van fokhengsten die vrij zijn van osteochondrosis dissecans in Warmbloed stamboeken, lijkt de prevalentie van deze ziekte in de onderzochte populatie niet te zijn afgenomen over een periode van 19 jaar. Bovendien was het aantal aangetaste individuen significant gecorreleerd met de fokkerijomstandigheden (voeding en huisvesting) en de aanwezigheid van sepsis tijdens de groei. Tot slot waren bepaalde fenotypische kenmerken, met name een hoge schofthoogte en een grote diameter van middenhandsbeentje III, gecorreleerd met de aanwezigheid van laesies, vooral op tarso-cruraal en metatarso-phalangeaal niveau.

De resultaten van deze studies suggereren dat, om de prevalentie van OCD in de sportpaardenpopulatie te verminderen, genetische selectie gebaseerd op het uitsluiten van fokreuen met OCD alleen niet voldoende zou zijn. Bovendien moet er rekening worden gehouden met de observatie dat de evolutie van de laesies zich uitstrekt tot na één jaar bij het uitvoeren van röntgenologische beoordelingen en het kiezen van een behandeling, en onderstreept dit het belang van het handhaven van adequate huisvesting en voeding na deze leeftijd. Tot slot zou bij selectiestrategieën rekening gehouden kunnen worden met fenotypische kenmerken zoals een beperkte schofthoogte.

Link naar het volledige manuscript: https://hdl.handle.net/2268/327926